رمان دینیرمانی است که دین، آداب، تعالیم و آنچه را مربوط به مذهب و دین است، مضمون اصلی و آشکار خود قرار می‌دهد. فهرست مندرجات۲ - رابطه دین با رمان ۳ - بهره‌گیری از قصه با هدف القای مفاهیم دینی ۳.۱ - دوران عهد جدید ۳.۲ - ادبیات غرب ۳.۳ - ادبیات ایران ۳.۴ - ادبیات پیش از مشروطه ۳.۵ - ادبیات پس از مشروطه ۳.۶ - ادبیات پس از انقلاب اسلامی ۴ - ویژگی‌های ممتاز ادبیات دفاع مقدس ۵ - ویژگی‌های رمان و داستان‌های دینی ۵.۱ - اول ۵.۲ - دوم ۶ - تفاوت رمان دینی با غیر دینی ۷ - پانویس ۸ - منبع ۱ - رمان دینیرمانی است که دین، آداب، تعالیم و آنچه را مربوط به مذهب و دین است، مضمون اصلی و آشکار خود قرار می‌دهد. به عبارت دیگر رمانی است که ماهیت دینی دارد یا معطوف و برآمده از آن است. ۲ - رابطه دین با رماندر نگاه اول به تاریخ داستان و رمان‌نویسی، چنین به نظر می‌آید که میان دین و رمان ارتباط چندانی نیست. ولی باید گفت که بین رمان و دین ارتباط تنگاتنگی وجود دارد. رمان‌نویسان بزرگ چه‌بسا مضمون‌هایی اختیار می‌کنند که واجد مفاهیم ضمنی دینی‌اند؛ ولی این مفاهیم ضمنی، پوشیده بیان می‌شوند و در عمل و تفکر شخصیت‌های داستان بروز می‌یابند، نه در پند و اندرز مستقیم، به همین دلیل شاید با نگاه سطحی، نتوان به مضمون دینی رمان پی‌برد. [۱]
رمان و دین، دیویس، رابرستون؛ ترجمه‌ی ناصر ایرانی، نشر دانش، بهمن ۱۳۶۷، سال ششم، شماره‌ی دوم، ص ۱۲.
۳ - بهره‌گیری از قصه با هدف القای مفاهیم دینی۳.۱ - دوران عهد جدیدبهرهگیری از قصه و داستان با هدف القا و آموزش مفاهیم دینی، سابقه‌ای طولانی و کارنامه‌ای درخشان دارد؛ زیرا در عهد جدید، قصه و قصه‌واره‌های بسیاری وجود دارد که بن‌مایه‌های قصه‌پردازی دینی، به ویژه در جامعه‌ی مذهبی غرب را به‌وجود آورده و ادبیات داستانی دین‌محور را جانشین داستان‌های مبتنی بر اساطیر کرده است. [۲]
درباره‌ی ادبیات و هنر دینی، زواریان، زهرا؛ تهران، انتشارات سوره‌ی مهر، ۱۳۸۸، چاپ اول، ص۵۰.
۳.۲ - ادبیات غربدر ادبیات غرب، به ویژه در جهان مسیحیت، رمان‌های مسیحی یا دست‌کم رمان‌های تألیف شده از سوی مسیحیان معتقد در اروپا از سابقه و سنتی غنی برخوردار است که به قرن‌های گذشته و به ادبیات تمثیلی آنجا باز می‌گردد. آثاری مثل "کمدی الهی" اثر دانته، نویسنده‌ی ایتالیایی، از این دسته‌اند. [۳]
. سلیمانی، مرضیه؛ ملاحظاتی در باب رمان دینی، اطلاعات و حکمت، فروردین ۱۳۸۹، شماره ۴۹، ص ۳۳.
۳.۳ - ادبیات ایرانحضور دین در ادبیات ایران از سابقه‌ی بسیار طولانی برخوردار است. جامعه‌ی ما جامعه‌ی دینی است. ادبیات ایران در تمام طول تاریخ کهن خود، ابتدا تحت آموزه‌های دین زردشت و بعد از آن آموزه‌های دین اسلام، بوده است. با مراجعه به متون ادبی، چه متون ایران باستان و چه متون ادبی بعد از ورود اسلام، حضور پررنگ دین را می‌توان دید. [۴]
درباره‌ی ادبیات و هنر دینی، زواریان، زهرا؛ تهران، انتشارات سوره‌ی مهر، ۱۳۸۸، چاپ اول، ص۱۳۶.
۳.۴ - ادبیات پیش از مشروطهادبیات در دوره‌ی اسلامی تا قبل از مشروطه در حوزه‌ی داستانی‌اش، قبل از هر چیز روایت‌کننده‌ی باورهای دینی، مذهبی و اعتقادات آدم‌هاست. کمتر می‌توان حکایت، روایت و افسانه‌ای را یافت که ریشه در این مؤلفه‌ی مهم نداشته باشد. [۵]
درباره‌ی ادبیات و هنر دینی، زواریان، زهرا؛ تهران، انتشارات سوره‌ی مهر، ۱۳۸۸، چاپ اول، ص۱۵۰.
۳.۵ - ادبیات پس از مشروطهدر ادبیات داستانی بعد از مشروطه، باورها و اعتقادات و فرهنگ مردمان به‌گونه‌ای دیگر بازتاب داده می‌شود و محصول تجددخواهی و فاصله گرفتن از گذشته‌ای است که آن را مایه‌ی عقب‌ماندگی خود می‌داند. در این میان داستان‌نویس طالب تجدد و نوخواهی‌های نوین، بخشی از وظیفه و رسالت نوشتاری خود را در نفی باورهای مردم کوچه و بازار می‌دانستند؛ از‌این‌روست که در اغلب آثار داستان‌نویسان ایران در دهه‌های نخست شکل‌گیری ادبیات داستانی بعد از مشروطه، باورهای دینی و مذهبی شخصیت‌های داستانی به سخره گرفته می‌شود و کمتر اثری همانند رمان "سووشون" از سیمین دانشور، می‌توان پیدا کرد که با باورهای مذهبی و دینی همراه باشد. [۶]
درباره‌ی ادبیات و هنر دینی، زواریان، زهرا؛ تهران، انتشارات سوره‌ی مهر، ۱۳۸۸، چاپ اول، ص۱۵۰.
۳.۶ - ادبیات پس از انقلاب اسلامیپس از انقلاب اسلامی، بخشی از جریان داستان‌نویسی از سلطه‌ی جریان چپ خارج شد و به نوعی آرمان عمیق دینی رسید و این نگاه اصیل، به آرمان‌های عمیق و باطنی دینی، ناظر است. در واقع پس از انقلاب اسلامی، دین به شکلی نهادینه شد که خود را از حیطه‌ی ارزش‌های فردی به ارزش‌های اجتماعی رساند و برای خویش غیر از مسئولیت‌های فردی، مسئولیت‌های اجتماعی نیز، قائل بود. در این مسیر، نویسندگانی از جمله امیرحسین فردی، محسن مخمل‌باف، داوود غفارزادگان، محمدرضا کاتب، رضا رهگذر، ابراهیم حسن‌بیگی و... داستان نوشتند. [۷]
رویکردهای عمده‌ی ادبیات داستانی جنگ، سعیدی، مهدی؛ پژوهش زبان و ادبیات فارسی، شماره‌ی هفتم، پاییز ۱۳۸۵، صص ۲۴ و ۲۵.
۴ - ویژگی‌های ممتاز ادبیات دفاع مقدسیکی از ویژگی‌های ممتاز ادبیات دفاع مقدس، حضور اندیشه‌ها و احساسات دینی در آن است. تا آنجا که می‌توان ادبیات جنگ را ادبیات دینی نیز نامید. در چنین ادبیاتی، اندیشه‌ها و احساسات دینی، جای اندیشه‌های مادی‌انگارانه را می‌گیرد. یعنی آنچه باعث و انگیزه‌ی حرکت و عمل قهرمان می‌شود، اعتقاد به باورهای دینی و مذهبی است. از رمان‌های دینی بعد از انقلاب می‌توان به رمان "باغ بلور" از محسن مخمل‌باف، رمان "هفتاد و سومین" نوشته علی مؤذنی و رمان "روی ماه خداوند را ببوس" از مصطفی مستور، می‌توان اشاره کرد. [۸]
تفنگ و ترازو (نقد و تحلیل رمان‌های جنگ)، سلیمانی، بلقیس؛ تهران، ۱۳۸۰، نشر روزگار، چاپ اول، ۱۳۸۰.
۵ - ویژگی‌های رمان و داستان‌های دینیرمان و داستان‌های دینی دارای ویژگی‌هایی هستند: ۵.۱ - اولزبان رمان دینی، زبان اشارت است و برخلاف گفته‌ی بالزاک، رمان‌نویس فرانسوی، که معتقد است، تنها شرح و جزئیات می‌تواند به آثاری که رمان خوانده می‌شود، ارزش لازم را بدهد. حکایتگر و رمان‌نویس دینی، به دلیل حفظ حرمت انسان، از نفوذ در عمق و زوایای پنهانی زندگی شخصیت‌های رمانش می‌پرهیزد و می‌خواهد اسرار را نگاه دارد. ۵.۲ - دومرمان دینی، رمان عرضه‌ی مفاهیم اساسی و ماندگار در حیات انسان است. اخلاق و اصول پایدار در آن نمی‌تواند فارغ از اندیشه‌ی مذهبی باشد. باید و نباید‌های اخلاقی، حفظ حرمت و رعایت احکام شرعی از جمله محدودیت‌هایی است، همچون محدودیت وزن و قافیه در شعر که می‌تواند رمان‌نویس مذهبی را به خلق زیبایی‌هایی در خور بشر وادارد. اما لاجرم محدودیت‌های موجود در این نوع رمان، عرصه‌ی جولان شخصیت‌های داستان را اندکی محدود می‌کند. ۶ - تفاوت رمان دینی با غیر دینیرمان غیر دینی، تنها به عالم واقعی و محسوس باور دارد و رؤیاپردازی نویسنده نیز در چهارچوب همین عالم خاکی محدود و محصور است؛ درحالی‌که نویسنده‌ی رمان دینی با عوالم سه‌گانه (عالم طبیعت، عالم مثال، عالم عقل) سروکار دارد و همین امر گستردگی عجیبی برای خلق رمان در پیش روی رمان‌نویس قرار می‌دهد. [۹]
باورهای معنوی در ادبیات فارسی، سالاری، محمد؛ (مقاله‌ی موجود در سایت جامع دفاع مقدس)، چهار شنبه ۲۵ آذر ۱۳۸۸، صص ۱ و ۲.
۷ - پانویس
۸ - منبعپژوهشکده باقرالعلوم. رده‌های این صفحه : اصطلاحات ادبی | واژه شناسی
|